پاندمی کرونا به عنوان یک مهمان نوپدید خودخوانده، توانست به خوبی خلأهای موجود در آگاهی عمومی و دسترسی به امکانات و خدمات بهداشتی را به رخ کشیده و به خوبی برایمان شفاف نمود که حفظ و ارتقای سلامت در گرو این تعیین کننده های اجتماعی به عنوان هسته سلامت عمومی است.
دکتر نصیر دهقان
عضو مرکز تحقیقات طب پیشگیری و سلامت جمعیت دانشگاه علوم پزشکی ایران
سلامت افراد جامعه به تعیین کننده های اجتماعی آن وابستگی نزدیک دارد. بر این اساس، توجه به آگاهی های بهداشتی، سواد سلامتی، حمایت های اجتماعی و سبک زندگی افراد در کنار مؤلفه هایی از جمله میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی، وضعیت اشتغال و شرایط محیطی زندگی در بیان وضعیت سلامتی افراد جامعه مورد توجه بسیار قرار دارند.
از طرفی برخورداری از یک زندگی طولانی سالم و با کیفیت، بدون بیماری و ناتوانی حقی همگانی است که مسئولیت و تولیت آن بر عهده دولت بوده و پیش شرط تحقق توسعه پایدار می باشد؛ چرا که نقش سلامت در شاخص های توسعه انسانی بسیار پر رنگ نمود می کند.
پاندمی کرونا به عنوان یک مهمان نوپدید خودخوانده، توانست به خوبی خلأهای موجود در آگاهی عمومی و دسترسی به امکانات و خدمات بهداشتی را به رخ کشیده و به خوبی برایمان شفاف نمود که حفظ و ارتقای سلامت در گرو این تعیین کننده های اجتماعی به عنوان هسته سلامت عمومی است.
البته در هر سیستم اجتماعی، تفاوت هایی در وضعیت سلامت گروه های مختلف به چشم می خورد و نکته حائز اهمیت تلاش در برقراری برابری در موجودیت و امکان دسترسی به خدمات بهداشتی-درمانی با اولویت اقشار کم بر خوردار بایستی سرلوحه تصمیم سازان و مجریان حوزه سلامت بوده تا هیچ کس به جهت فقر (مالی و آگاهی) از امکانات مقتضی محروم نگردد.
هم چنین این سیاست ها بایستی به سمت قادر نمودن مردم به اتخاذ شیوه های زندگی سالم تر و کاهش شکاف بین فقیر و غنی هدایت گردند.
این دیدگاه از آنجا جاری می شود که رویکرد پیشگیرانه در سلامت به عنوان خط مشی سیاست گذاری ها و اجرا در هر کشور قرار گرفته و جامعه را به امور مرتبط با خودمراقبتی تشویق مستمر نماید.