گروه  درمانی  : ضد دیابت

مصرف در حاملگی: گروه B

Injection   100l.u./ml

راه تجویز  : Sc  IV /

اندیکاسیون ها،راه مصرف و دوزاژ :

1.      دیابت تیپ 1 (IDDM)

بالغین:دوز انسولین برای هر بیمار باید محاسبه و تنظیم شود . معمولا 15تا 30 دقیقه قبل از غذا تا سه یا چهار بار در روز طبق دستور پزشک به صورت زیر جلدی تزریق می شود.

2.      کتواسیدوز دیابتی

بالغین:ابتدا 25-150U از راه وریدی تجویز می شود .سپس دوز های بعدی هر ساعت بر مبنای گلوکز خون تجویز می شود تا بیمار از حالت اسیدوز خارج شود.س÷س هر 6 ساعت به صورت زیر جلدی تجویز می شود.روش دیگر : 0.33U/kg از راه وریدی سریع تزریق می شود و سپس 7-10U  ساعت از راه انفوزیون مداوم وریدی تجویز می شود .این انفوزیون تا زمانی که قند خون به 250 mg/dl برسد، ادامه می یابد.و سپس هر 6 ساعت به صورت زیر جلدی تزریق می شود.

کودکان:0.5 -1 U/kg در دو دوز منقسم .دوز اول از راه وریدی و دوز دوم از راه زیر جلدی تجویز می شود.سپس 0.5-1U/kg از راه وریدی هر یک یا دو ساعت ادامه می یابد.روش دیگر: ابتدا 0.1U/kg  از راه وریدی سریع تزریق می شود و سپس 0.1U/kg در ساعت از راه انفوزیون مداوم وریدی تا زمانی که قند خون به 250mg/dl برسد،ادامه می یابد.سپس هر 6 ساعت از راه زیر جلدی تزریق می شود.

3.      هیپر کالمی

بالغین:5-10 U در 50 ml از محلول DW50% ریخنه و در خلال 5 دقیقه تجویز می شود .روش دیگر:25U انسولین به صورت زیر جلدی تجویز می شود و یک لیتر از محلول DW 10% همراه با 90mEq  بی کربنات سدیم تجویز می شود که 330ml  آن در خلال 30 دقیقه و بقیه ی آن در خلال 3 ساعت انفوزیون می شود.

کنترااندیکاسیون و موارد احتیاط :

به طور کلی فاقد مورد منع مصرفی خاصی است و در صورت حساسیت به هر کدام از اجزای دارو تجویز نشود .

تداخلات دارویی:

- مصرف داروهای مسدود کننده بتا آدرنرژیک برخی علائم و نشانه های هیپوگلیسمی را مخفی می نماید .

- مصرف دیورتیک های تیازیدی ، الکل ، گلوکوکورتیکوئیدها ، ترکیبات تیروئیدی ، استروژن ، سیگار و ریفامپین باعث افزایش نیاز به انسولین می گردد .

- استروئیدهای آنابولیک ، کلوفیبرات ، گوانتیدین ، داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای و داروهای ضدانعقادی خوراکی نیاز به انسولین را کاهش می دهند .

واکنش های ناخواسته و عوارض جانبی :

1. لیپو آتروفی ، لیپوهیپرتروفی ، خارش ، تورم ، گرمی در محل تزریق
2. هیپوگلیسمی ،هیپرگلیسمس ( پدیده ریباند یا سونوجی )
3. آنافیلاکسی
4. کهیر
5. جهت انفوزیون بهتر است از محلول نرمال سالین استفاده شود . با افزودن 50U انسولین به 500ml محلول نرمال سالین و انفوزیون دارو با سرعت 1ml/min در هر ساعت 6U انسولین تزریق می شود .
6. انسولین رگولار می توانرقیق نشدهو وریدی تزریق گردد .
7. انسولین رگولار نیم ساعت قبل از غذا تزریق شود .
8. از تزریق انسولین سرد خودداری شود چون باعث لیپودیستروفی ، کاهش جذب و و اکنش های موضعی می شود.
9. انسولین را در درجه اتاق تا یک ماه قابل نگهداری می باشد .
10. چک FBS (نرمال 150-80 میلی گرم در دسی لیتر است ) قبل تزریق انجام شود .
11. زمانی که دونوع انسولین را همزمان تزریق می کنید (رگولار و NPH) همیشه ابتدا رگولار ار به داخل سرنگ بکشید و سپس NPH را تا 5 دقیقه پس از مخلوط کردن تزریق نکنید اثر انسولین رگولار کاهش می یابد .
12. بیمار از نظر علایم هیپوگلیسمی در زمان اوج اثر دارو (تعرق، ضعف، گیجی ، لرز ، کنفوزیون ، سردرد ، تهوع ، نبض ضعیف و تند ، خستگی و تاکیکاردی ، تکلم بریده بریده ، گرسنگی ، اختلال موقت حافظه ) بررسی شود .

توجهات پرستاری

آموزش بیمار :

1. آموزش تکنیک صحیح تزریق انسولین به بیمار داده شود .
2. علائم هیپوگلیسمی و هیپوگلیسمیو راه مقابله با آنها به بیمار آموزش داده شود .
3. محل تزریق از نظر قرمزی ، خارش و تورم کنترل شود .
4. قبل از نوع عمل جراحی و یا درمان پزشک یا دندانپزشک را در جریان رژیم درمانی قرار داده شود .

شرایط نگهداری :

- انسولین در درجه حرارت اتاق می توان تا یک ماه نگهداری نمود .

- دارو نباید در معرض نور خورشید و یا حرارت قرار داد .

- درجه حرارت مناسب 5-38^oc می باشد .