0 0
این صفحه جهت مبحث آداب پزشکی دانشجویان علوم پایه پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران ارائه شده است
فکر می کنید اگر به عنوان مشاور ریاست دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شوید، کدام راهکارها را برای افزایش سطح آموزش علوم پایه پزشکی پیشنهاد می دهید؟
برای بهبود سطح اموزش بنظر من باید اولا که به اموزش های عملی خیلی بیشتر توجه شه وقبل از اتمام دوره ی علوم پایه حتما یک دوره ی پرستاری در برنامه گنجانده شه بصورت کارامد و بعضی از دروس که خیلی به رشته ی ما مرتبط نیست حذف بشه و بجاش جلساتی رو اختصاص بدن برای اموزش مهارت های اجتماعی مرتبط با رشته ی ما اما بصورت کارامد و مفید ؛ در مورد امتحانها بهتره از اینکه همه ی امتحانها بصورت تستی هست گاها به بصورت assay هم برگزار بشه که سطح سواد دانشجوها راحتتر سنجیده بشه و دوره ی امتحانات پایان ترم به گونه ای طراحی شه که هر دانشجو خودش بتونه زمان امتحانشو تعیین کنه....علاوه بر اینها استادا در کارشون خبره باشن و مدام اطلاعات و شیوه ی تدریسشونو به روز کنن ،بتونن تعامل خوبی با دانشجوها داشته باشن و در ی***ری کارهای پژوهش محور بچه هارو دعوت به همکاری کنند.
به نظر من روش آزمایش دانش جویان میتواند بسیار سازنده تر اتفاق بیفتد . در حال حاظر روش سنجیدن ما مبتنی بر سوالات حفظی کتاب و یا گفتار خود استاد است ، منتها به نظرم اگر کاربردی تر و از روش های مختلف دانشجویان آزموده شوند شاید تاثیر خیلی بیشتری میتواند بگذارد. مثل مثال کلینیکی و در ادامه آن آزمودن اطلاعات مختلف دانشجو در رابطه با آناتومی ، فیزیولوژی و... و ارتباط اسپکت های مختلف با هم . دومین چیزی که به نظرم قابل توجه است سیستم تحقیق و مطالعه است.به نظر من یک پزشک و دانشجوی پزشکی میبایست ذهن فعال و پرسشگری داشته باشه و نتیجتا به نظرم بهتر است توجه بیشتری بر روی تحقیق و ... صورت گیرد.توانایی رسم کانسپ مپ و ارتباط اطلاعات متفاوت با هم هم در رابطه با تشخیص بهتر در سال های اینده و همچنین در زمینه رشد ذهن فعال کمک بسیر میکند که متاسفانه چنین مطالبی اصلا مورد توجه اساتید به غیر از تعدادی اندک نیست. از طرفی به دلیل کافی نبودن مهارت پزشکان تازه فارق التحصیل در زمینه ی درمان ، به نظرم خیلی مهم است که در سال های آخر به طور جدی تری عملکرد دانشجویان مورد سنجش قرار گیرد و به راحتی از روی مهارت و توانمندی دانشجو در مواجه با یک بیمار خاص گذر نشود. به نظر من اگر کلاس های تئوری به صورت فعالانه تر و با حضور بیشتر دانشجویان برگزار شود و نه صرفا یک لکچر قطعا بازدهی بیشتری خواهد داشت و متاسفانه بیشتر کلاس های مجازی که برگزار میشود قابلیت مشارکت به خوبی دانشجویان به خوبی برقرار نیست. علاوه بر این همونطور که خیلی از دوستان اشاره کردند ، تعداد واحد های زیادی وجود دارند که واقعا به درد ما نمیخورند و برداشتن آنها اجباریست. این علاوه بر اینکه گوشه ای از ذهن ما را درگیر میکند، زمان و انرژی روانی ما را برای مطالعه عمیق تر و کاربردی تر مطالب میگیرد.
برای بهبود آموزش پزشکی کلاس ها ی problem solving در دروس علمی مختلف پیشنهاد میکنم .کلاسی که طرح مسئله و پاسخ دادن به مسئله بر اساس مشورت و گفت و گوی بین دانشجویان باشد. و همچنین فکر میکنم استاد ها باید تلاش کنند و جو کلاس ها را صمیمانه تر و راحت تر کنند تا دانشجویان بتوانند در مبحث مشارکت کنند بعضی استاد ها فقط مطالب پاور پویینت را می خوانند مخصوصا در دوره ی انگلیسی.
راهکار های پیشنهادی من این موارد خواهند بود: ۱-قرار دادن برنامه ها و نرم افزار های مفید مانند برنامه های مربوط به آناتومی سه بعدی بدن در اختیار دانشجویان در واقع تعداد زیادی از این برنامه ها خریدنی هستند و به علت خارجی بودن آن ها، امکان خرید آن ها توسط خود دانشجو نبوده یا بسیار سخت است. بنا براین اگر دانشگاه با خریداری و تهیه ی این برنامه ها آن ها را، حتی شده با دریافت مبلغ از دانشجو، در اختیار دانشجویان قرار دهد، به نظر مفید و مثمر ثمر می آید. (هم چنین بسیاری از این برنامه ها دارای تخفیف برای خرید دانشجویان بوده و علاوه بر این اگر دانشگاه به طور عمده و در مقیاس زیاد آن ها را خریداری کند، احتمال تخفیف بیشتر هم وجود دارد.) ۲- مورد بعدی که در گروه هم به آن اشاره شد، مربوط به ایجاد آمادگی و تقویت روحی در دانشجویان پزشکی در جهت جلوگیری از وسواس از گرفتن بیماری از بیمار، احساس گناه و عذاب وجدان و سرزنش خود یا ناراحتی و ترس پس از مواجهه با مرگ بیمار یا ناراحتی جسمانی او، دادن خبر بد به اطرافیان بیمار، می باشد. به طوری که در طی دوران علوم پایه و پیش از ورود به بیمارستان، در کنار دروس تئوری و عملی، آماده سازی های لازم برای سلامت روح و روان دانشجو در آینده انجام شود. هم چنین با این کار نه تنها دانشجو در آینده به مشکلات روحی کمتری بر می خورد، بلکه استرس قرارگیری در این موقعیت ها در آینده نیز، که ممکن است دانشجو از پیش از ورود به بیمارستان با آن ها رو به رو باشد، تا حدود زیادی بر طرف می شود. ۳- در رابطه با دروسی که در معالجه و معاینه کمک کننده هستند و معاینه ی ابتدایی، کم و بیش به آن ها نیز می تواند مرتبط باشد، اما اصل معاینه ی پزشک که مبتنی بر دانستن درباره ی آناتومی و بیماری هاست را تشکیل نمی دهند، مانند تغذیه، نکات کلیدی و مهم که در معاینات به کار می آیند و مرتبط با نشانه های کلینیکی و بالینی هستند، با تاکید بیشتری بیان شوند. چرا که تکرار و مرور و تمرکز بر روی این مطالب می تواند در یادگیری و خاطر نشان کردن اهمیت این موارد در معاینه ی اولیه موثر باشد. بیان حجم بسیار انبوه مطالب توسط استاد در این دروس، بدون جداسازی یا تاکید بر مطالب مهم تر، احتمالا باعث خواهد شد دانشجو نه تنها مطالب مهم تر را تشخیص ندهد، بلکه پس از گذشت مدت کوتاهی از مطالعه ی همه ی مطالب، حجم زیادی از کلیه ی مطالب که شامل مطالب مهم می شود را نیز فراموش کند. بنابراین بهتر است حجم ارائه ی دروس پایه متناسب با نیاز دانشجو بوده و تاکید بر روی مطالب کارآمد برای دانشجویان پزشکی باشد. خیلی ممنونم از زحماتتان🌸
برای بهبود اموزش پزشکی از نظر من به کلاس های عملی باید بیشتر توجه شود و با کیفیت بیشتری برگزار شود زیرا اساس مهم پزشکی همین کلاس های عملی ان است . به طور مثال بچه ها به گروه هایی ده یا ۱۵ نفره تقسیم بندی شوند ( در شرایط غیر کرونا ) و در شرایط کرونا از گروه های فیلم برداری حرفه ای استافاده شود و فیلم با میفیت بیشتری استفاده شود در حالی که الان این طور نیست و با استفاده از گوشی موبایل معمولی و از فاصله دور گرفته میشود . دوم اینکه روی اموزش مهارت اجتماعی هم به دانشجویان توجه بیشتری بشود و کلاس های در این باره گذاشته شود . سوم اینکه روحیه ی تحقیق و کشف نشناخته ها هم باعث که ذهن دانشجو به چالش کشیده شود و حتی باعث میشود که انگیزه ی ان بیشتر شود . اگر به صورت واحد درسی ارائه شود یا اساتید اجازه بدهند و وقتی بگذارند ما در کمیته شرکت کنیم عالی میشود . ممنون از توجه شما
پيشنهادي كه من دارم اينه كه بايد دانشگاه مشاور هاي خبره اي داشته باشد كه به دانشجوهايي كه لازم ميبينند كمك كنند مثلا در يكي از دانشگاه ها يه گروه از بچه هاي خوب و درسخون خودشون يك تيم تشكيل دادن تحت عنوان منتورينگ كه به دوستاي ديگه شون كمك ميكنن در حيطه ي مشكلات آموزيششون و راهنماييشون ميكنن البته كه اساتيد هم خيلي با اين گروه همكاري ميكنن وازشون واقعا حمايت ميكنن تا با كمكشون سطح درسي و روحيه دانشجو ها رو تا حدود زيادي بهبود ببخشن و اميدوارم در دانشگاه خودمون هم بتونيم همچين كاري انجام بديم🙏
1- تاکید و تمرکز روی نگاه بالینی دروس ارائه شده یا به عبارت دیگه برنامه ای برای آشنایی دانشجویان با ارتباط دروسی مثل بیوشیمی با بالین . ۲- تشویق اساتید به تالیف جزوات منظم و جامع به جای درگیر کردن کردن دانشجویان با مطالب ثقیل رفرنس ها که بعضا هیچ ربطی به پزشکی نداشته . ۳- افزایش تعامل اساتید با دانشجویان در زمینه آموزش به جای تدریس صرف مطالب . ۴- استفاده از اساتیدی با قدرت بیان و فهماندن مطلب نه صرفا بیان نکاتی به صورت طوطی وار تحت عنوان تدریس . ۵- ایجاد یک فضای رقابتی به طور سالم برای تشویق دانشجویان به درس خواندن از جمله پرسش های هفتگی ( محدود نکردن نمره یک درس به امتحان پایان ترم آن )
كااس هاي عملي با كيفيت بيشتري ارايه شود مولاژ هايي كه قدمت 😁زيادي دارند با مولاژ هاي جديد جايگزين شوند كلاس هاي عملي با تعداد كمتري از دانشجويان برگزار شوند كه كيفيت كلاس ارتقا پيدا كند ، درس هاي مامند اپيدميولوژي و بهداشت كه در جهان اهميت خاص بهشون داده ميشود در كلاس هاي ما نيز بهشون اهميت بيشتري داده شود
1.فرهم کردن کلیه امکانات آموزشی۲حذف برخی از دروسی که برای یک دانشجو در حوضه رشته اش کاربردی نیست اعمم از دروس عمومی۳.نظرسنجی های متعدد از دانشجویان درباره وضعیت آموزش۴تشویق دانشجویان به شیوه های مختلف و داشتن کلاس های بحث۵برنامه ریزی دقیق برای سال های آینده
با سلام یکی از کارهایی که میتونه تاثیر داشته باشه ادغام دروس بالینی و تئوری هست و این باعث بازدهی بیشتر درس میشه. افزایش واحد های عملی هم جز مواردی هست که باعث یادگیری بیشتر میشه. یکی از مهم ترین کارهایی که میشه انجام داد تغییر سیستم امتحانی دانشگاه هست به این شکل که باید دید دانشجو چه چیزهایی رو یاد گرفته و نه اینکه چه چیزهایی رو میتونه حفظ کنه. تدریس برخی درس ها باید تغییر کنه برای مثال در درس کامپیوتر به جای کار با نرم افزارهای ورد و پاورپوینت، بهتر هست که کار در وبگاه های حیطه پزشکی و سایت های پژوهشی تدریس بشه. در کل مشکلات زیاد هست، بهترین کار الگوبرداری از دانشگاه های سطح بالای جهان برای ارتقای سطح آموزشی دانشگاه خودمون هست.
باسلام اول ازهرچیز آموزش مبتنی برنمره روکنارمیگذاشتم وسعی میکردم دانشجویان روبیشتر به چالش بکشم ودرکارهای پژوهشی ازآنهاکمک میگرفتیم وبه آنهااعتمادمیکردم۲-ایجادروحیه ی همکاری در دانشجویان بابرگزاری کلاس های مهارتی چراکه برای آینده آنهابسیارکارآمداست۳-ایجادکلاس های خودشناسی برای شناخت دانشجویان ازخودشان وایجادروحیه ی آمادگی برای رویارویی بامشکلات درمحیط کار۴-دانشجویان رابیشترباکارهای عملی که درآینده باآن مواجهه میشوندآشنامیکردم
۱.کم کردن تعداد واحد های عمومی اجباری برای این دوره۲.برگزاری اغلب کلاس ها به طور مجازی بعد از دوران قرنطینه به دلیل سیو شدن وقت دانشجوها و اساتید و همچنین استفاده ی راحتتر از تکنولوژی در کلاس های مجازی.۳.استفاده از اساتید با قدرت انتقال پیام بالا نه صرفا داشتن علم خیلی عالی.۴.استفاده ی اساتید از مثال های کاربردی در حین تدریس برای خارج کردن کلاس از جو خشک و بی روح همیشگی آن
در وهله اول دروسي كه در طول تحصيل در دوره كاري و زندگي دانشجو ها هيچ تاثير مثبتي نخواهد داشت را حذف كنند،و براي دوره هاي عملي تايم بيشتري اختصاص بدهند،تا دانشجو ها بتوانند ارزيابي كاملتري نسبت به خود در محيط ايجاد شده در شرايط هاي گوناگون كسب كنند.
بنده اگر مشاور بودم حتما قید میکردم که سیستمی طراحی بشه که به معنای واقعی کلمه اساتید رو ارزیابی کنن و ساخت سامانه جامع و کامل تری نسبت به lms رو پیشنهاد میدادم. پیشنهاد میدادم که نصف نمره واحد ها به تمارین داده بشه. همچنین پیشنهاد میدادم که تمهیداتی صورت بگیره که دانشجوها از طریق ایمیل کارهاشون رو پیگیری کنن.
سلام آقای دکتر حقیقتا با توجه به اینکه شما خودتان نیز پزشک هستید و این مسیر طولانی و سخت را طی کرده اید، بدون شک با این حقیقت امر آشنایی دارید که دروس علوم پایه به جز چند درس خاص آناتومی و فیزیولوژی تاثیر به سزایی در روند کاری و سواد مورد نیاز یک پزشک عمومی ندارند. لذا من به عنوان مشاور این پیشنهاد را میدادم که در این دوران درس هایی که نیاز چندانی ندارند حذف شوند و به جای آن ها واحد هایی که در آن ها به دانشجویان، آن روحیه و انگیزه ادامه مسیر، خلقیات پزشک بودن و درس هایی که به طور کلی مسیر پزشکی را روشن میکردند را قرار بدهند. همچنین سعی میکردم جو مسموم رقابت بر سر نمره را از اذهان دانشجویان خارج کنم و به جای آن بستری رو فراهم میکردم که دانشجویان بیشتر بتوانند با همدلی کنار یکدیگر فعالیت های تحقیقاتی و آزمایشگاهی را انجام دهند که این امر علاوه بر جنبه علمی، به دانشجو در جنبه های دیگر زندگی نظیر تقویت احساس مسئولیت در انجام وظایف گروهی، نحوه ارتباط برقرار کردن با جنس مخالف به عنوان فردی که تا قبل از دانشگاه این بستر آن چنان برایش فراهم نشده و همچنین جنبه های دیگر کمک میکند. همچنین سعی میکردم دانشجویان را از تک بعدی بودن و صرفا به امور خاص محدود بودن، خارج کنم و آن ها را به سمت جنبه های مختلف زندگی سوق دهم. در ضمن بنده همراه دوست عزیزم محمد ابوالقاسمی در کلاس واتساپ حاضر بودم :))
افزایش برخورد دانشجو با اصول کلینیکی و راه اندازی سیستم تعادلی برای درک جایگاه دانشجو و استاد برای یکدیگر و افزایش تمرکز برای یادگیری تا پاس کردن صرف
1. ارزیابی عملکرد اساتید محترم در زمینه تعامل با دانشجویان و میزان نقد پذیری در موضوع آموزش و آزمون ها 2.در آموزش علوم پایه ، تاکید بیشتری بر نکات بالینی هر درس صورت گیرد.
تغییر سیستم امتحانی از تستی به تشریحی مثل سیستم دانشگاه کمبریج. امتحانات تمام به صورت essay برگذار میشود. فهم دانشجو از مطالب سنجیده میشود
پیشنهادات : 1-فزایش استفاده از روشهای نوین آموزش در سطح علوم پایه و برچیده شدن نظام جزوه خوانی و جایگزینی ان با نظام خواندن کتب مرجع 2-ارتقاء سطح دانش اساتید وجداسازی اعضای هیات علمی آموزشی از پژوهشی در هر گروه بر اساس علاقه و توانمندی انها. 3-همگون سازی تیم آموزش دهنده علوم پایه برای دروس چند استادی درزمینه نحوه تدریس دروس مشابه هم 4-تغییر در روشهای ارزیابی دانشجویان در ازمون علوم پایه بشکل استفاده از مصاحبه ,ارزشیابی مستمر در طول ترم ودخالت دادن نمرات مستمر در نتیجه آزمون علوم پایه 5-نظرخواهی از دانشجویان در زمینه اموزش دروس علوم پایه و راههای ارتقاء آن و ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان و ملاک قرار دادن سطح نمرات امتحان علوم پایه دانشجویان در ارزشیابی اساتید هر گروه علوم پایه و البته با در نظر گرفتن توانمندی علمی هر استاد 6-آموزش نظری اگر به طرف آموزش مبتنی بر شواهد برود. مطمئنا مهارتهای حرفه ای دانشجویان و قدرت استدلال بالینی آنان افزایش میابد 7-کاربردی نمودن مطالب دروس علوم پایه و برگزاری کارگاههای آموزشی روشهای نوین ارزیابی دانشجویان برای اساتید علوم پایه 8-برقراری فرصتهای مطالعاتی و ارتقاء علمی بطور تشویقی برای اساتید ممتاز علوم پایه در ارزشیابی های کیفی آموزشی 9-توسعه منابع و رفرنس های موجود و بروز رسانی آن بر اساس جدیدترین منابع آموزشی جهان
راهکار های من برای افزایش سطح آموزش: از ایده های دانشجویان در درس استفاده کنیم،این نباشد که فقط مطالب رو حفظ کنند و نمره بگیرند،اگر ایده قابل اجرایی دارند از آن در جهت افزایش یادگیری استفاده کنیم. به اساتید دانشگاه اعلام کنیم که تمام نمره بچه ها از امتحان نباشد،بخشی از نمره را به ارائه ایده های بچه ها در جهت یادگیری عمقی از مبحث مورد نظر اختصاص دهیم تا دانشجویان بتوانند بیشتر در عمق مطلب فرو روند و یادگیری افزایش یابد. برای افزایش یادگیری دانشجویان امکان کنفرانس دادن را فراهم میکردم تا بخشی از مطالب را آنها ارائه دهند. به بخش آموزش اعلام میکردم برای دغدغه کمتر دانشجویان تا حد امکان از بی نظمی جلوگیری کرده و برگزاری کلاس ها و ...سر وقت انجام شود. ممنونم از زحماتتون
تمامی حقوق مادی و معنوی این وب سایت برای هنر درمان محفوظ می باشد شرکت طراحی سایت