کلیه تیم درمانی شامل پزشکان، پرستاران، بهیاران، کمک‌پرستار‌ها، کمک بهیار‌ها و دیگر پرسنل در معرض خطر افسردگی قرار دارند. این خطر در اقشاری که مدت‌زمان بیشتری را با بیمار در تماس هستند بیشتر احساس می‌شود به‌عنوان مثال پرستاران به دلیل اینکه ساعت‌های زیادی را در بخش هستند باید بیشتر به این بخش توجه داشته باشند یا پزشکان به دلیل گفت‌وگو با بهیار در بخش و مطب و درمانگاه باید این خطر را جدی بگیرند.
کلیه تیم درمانی شامل پزشکان، پرستاران، بهیاران، کمک‌پرستار‌ها، کمک بهیار‌ها و دیگر پرسنل در معرض خطر افسردگی قرار دارند. این خطر در اقشاری که مدت‌زمان بیشتری را با بیمار در تماس هستند بیشتر احساس می‌شود به‌عنوان مثال پرستاران به دلیل اینکه ساعت‌های زیادی را در بخش هستند باید بیشتر به این بخش توجه داشته باشند یا پزشکان به دلیل گفت‌وگو با بهیار در بخش و مطب و درمانگاه باید این خطر را جدی بگیرند. پیشنهاد می‌کنم این مقاله را تا انتها مطالعه نمایید تا در کنار شغل و حرفه‌ی مقدسی که انتخاب کرده‌اید به‌سلامت خودتان توجه ویژ‌ه‌ای داشته باشید.
چرا افسردگی در تیم درمان ایجاد می‌شود؟
در بیمارستان‌ها انواع و اقسام بیماران و با شرایط مختلف حضور دارند. بیمارانی هستند که در شرایط بسیار وخیمی به سر می‌برند و هرلحظه امکان دارد که عمر آن‌ها به پایان برسد. مطمعنا دیدن این بیماران و این شرایط، حس خوبی را در ما ایجاد نمی‌کند و در روحیه ما تأثیر بدی خواهد گذاشت. هرچند عده‌ای معتقد هستند که به دلیل تجربه‌ی کاری بالا و دیدن مریض‌های با حالِ وخیم، به این شرایط عادت کرده‌اند ولی اگر همیشه شاهد چنین اتفاقاتی باشیم به‌مرور زمان احساس افسردگی به ما دست خواهد داد.
مهم‌تر از آن‌ها مرگ‌ومیر‌هایی هستند که در بیمارستان‌ها رخ می‌دهد و هر چه قدر هم که باتجربه باشیم بازهم رخ دادن چنین اتفاقاتی می‌تواند روحیه ما را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین همه‌‌ی ما در شرایطی هستیم که در صورت جدی نگرفتن این موضوع به افسردگی و عواقب بعدازآن دچار خواهیم شد.
چگونه از افسردگی در تیم درمان جلوگیری کنیم؟
همان‌طور که می‌دانید در اکثر موارد در شغل و حرفه‌ای که داریم امکان اینکه بیماران بدحال را نبینیم تقریباً صفر است و حتماً با چنین بیمارانی در ارتباط خواهیم بود یا به‌عنوان پزشک یا به‌عنوان پرستار و یا دیگر پرسنل. بنابراین نمی‌توانیم از گفت‌وگو و ارتباط با این دسته از بیماران جلوگیری کرد ولی می‌توانیم با رعایت یکسری نکات ساده از ناراحتی‌ها و افسردگی‌های بعدازآن جلوگیری کنیم.
۱) با توجه به شرایط کاری سخت و دشوار، همواره سعی کنیم زمان‌هایی را برای استراحت و تفریح خود اختصاص دهیم و این خیلی اهمیت دارد که در مکانی خارج از محیط بیمارستان و به‌دوراز فضای درمانی به استراحت بپردازیم.
عده‌ای بهانه می‌آورند که ما فرصت چنین کارهایی را نداریم ولی به نظر من اگر شخصی برای حفظ سلامتی خودش فرصت لازم را ندارد حتماً باید در برنامه‌های زندگی خودش تغییراتی اعمال کند. بهتر است بیشتر در زمان‌های به تفریح بپردازیم که در بیمارستان تحت‌فشار جسمی و روحی بوده‌ایم. یک انسان هر چه قدر هم که قوی باشد بازهم به استراحت نیاز دارد و مسلماً اگر بی‌وقفه و یکسره کار کند به‌زودی از کار خواهد افتاد بنابراین به این قسمت اهمیت لازم را بدهیم و زمان‌های را برای استراحت خود اختصاص دهیم.
۲) توجه خود را معطوف نیمه‌ی پر لیوان نماییم یعنی سعی کنیم بیشتر به نکات مثبت بخش و بیماران توجه کنیم به‌عنوان مثال اگر کودکی بعد از یک هفته بستری شدن در بخش به‌نحوی‌که حتی قبلاً نمی‌توانسته راه برود و اکنون با پای خودش در حال ترخیص است سعی کنیم در زمان گفت‌وگو با همکاران به این موضوع اشاره‌کنیم.
یا اگر در بخش زنان و زایمان هستید لحظه به دنیا آمدن یک کودک واقعاً لحظه قشنگی است که می‌توان از این مسئله در گفت‌وگوهای مختلف استفاده کرد و خیلی از اتفاقات دیگر که اگر به‌دقت بیشتری به محیط اطراف خود توجه کنیم مسلماً تعداد زیادی از آن‌ها را خواهیم دید.
تکرار نکات مثبت تأثیر زیادی در شاد بودن و مثبت‌تر شدن افکار شما دارد.
البته این به این معنی نیست که به بیماران بدحال توجهی نداشته باشیم بلکه باید در مورد این بیماران دقت بیشتری داشته باشیم و به‌طور دقیق شرایط بیمار را بررسی کنیم ولی منظور این است که در زمان گفت‌وگو با سایر کارکنان و حتی گفت‌وگوهای درونی خود سعی کنیم نیمه پر لیوان را تجسم کنیم.
در اضافه‌کاری به چه صورتی عمل کنیم تا دچار افسردگی نشویم؟
گاهی امکان دارد که تصمیم به انجام شیفت اضافه می‌گیریم در این شرایط حتماً باید در نظر داشته باشیم که تمامی سختی‌ها و مشکلات گفته‌شده در بالا مضاعف خواهد شد زیرا حجم کاری و خستگی بیشتر خواهد شد و اتفاقات ناگوار و ناخوشایند بیشتر خودش را نشان خواهد داد
بنابراین اگر به هر دلیل درخواست اضافه‌کاری می‌دهیم باید در نظر بگیریم که برای به دست آوردن پول بیشتر چه بهایی را داریم می‌پردازیم؟
آیا به بهای از دست دادن سلامتی خودمان می‌خواهیم پول بیشتری به دست آوریم؟
بنابراین مسلماً هر شخصی در موقعیت‌ها و زمان‌های خاص نیاز به اضافه‌کاری خواهد داشت ولی حتماً باید در نظر بگیریم که چه بهایی را برای این کار می‌دهیم؟
بنابراین در پایان حتماً در نظر داشته باشیم که ما کار مهم و مقدسی را انجام می‌دهیم کاری که خیلی از افراد به دلیل سختی‌های مسیر و عده‌ای هم به دلیل سختی‌های حرفه و شغل از رسیدن به آن بازمانده‌اند. اگر قرار است که به حرفه و شغل خود ادامه دهیم باید به‌سلامت خود توجه داشته باشیم. باید برای سلامت خود وقت بگذاریم و تنها در این صورت است که می‌توانیم تا مدت‌زمان طولانی از حرفه خود لذت ببریم و به درمان و کمک به درمان بیماران بپردازیم.